Διαβάζοντας… “Καταστράφηκα, δεν έδωσα σημασία στον πρώτο συναγερμό, δεν ήταν ασφαλισμένα προϊόντα αξίας €2.000.000, δεν λειτούργησε και η πυρασφάλεια… ’’. Ξημερώματα της 5ης Ιουνίου 2018. Τοποθεσία: Περιστέρι Παθών και Ομολογών : Έμπορος ηλεκτρολογικών ειδών.
Αρχικά να ευχηθούμε στον συνάνθρωπό μας να μπορέσει να αντέξει ψυχικά αυτό που του συνέβηκε για να μπορέσει να ορθοποδήσει όσο πιο σύντομα γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να αφήνουμε στην τύχη τον μόχθο μας, τα όνειρά μας και τις προσδοκίες μας. Πώς είναι δυνατόν με τόση ανασφάλεια γύρω μας να παίζουμε με την πιθανότητα και την αβεβαιότητα του κινδύνου.
Γιατί αυτό το έγκαιρα αντί να μας γεννά σιγουριά και αυτοπεποίθηση για “εκείνη την δύσκολη στιγμή’’ να μας φοβίζει και να μας αποτρέπει να κάνουμε αυτό που “ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να κάνουμε’’ για εμάς, την οικογένειά μας και για τους τρίτους εμπλεκόμενους (υπαλλήλους, πελάτες, γείτονες, προμηθευτές, ιδιοκτήτες ακινήτων, μετόχους) ακόμα και για την προστασία της φήμης της εταιρείας μας.
Γιατί θα πρέπει να αναζητούμε μέσα στο πανικό της καταστροφής μας τον Δικηγόρο για να μας προστατέψει από όλους εκείνους που θα στραφούν εναντίον μας και να τρέμουμε για την επόμενη μέρα, αντί να καλούμε τον “Ασφαλιστικό μας Σύμβουλο’’ να μας επισκεφθεί, να ακούσει τις ανησυχίες μας με ηρεμία, να μελετήσει τον κίνδυνο και να συναποφασίσουμε για το εύρος των καλύψεων προτού “το κακό μας χτυπήσει την πόρτα’’.
Γιατί , να βάζουμε προτεραιότητες στον ΕΝΦΙΑ, στην ΕΦΟΡΙΑ, σε ότι ο καθένας μας νομίζει ότι είναι σημαντικό για αυτόν ή να λέμε μετά τις γιορτές, μετά το καλοκαίρι, μετά τις εκλογές… αντί να αναζητάμε την άμεση προστασία του ασφαλιστικού συμβολαίου. Γιατί ακόμα… να μην περνάει από το μυαλό μας ότι το κακό μπορεί και σε εμάς να συμβεί!
Ευτυχώς ή δυστυχώς, η αλήθεια είναι, όμως, μία : Πως μετά την καταστροφή ο μόνος που μας φέρνει την επιταγή είναι “Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ’’ με την ενεργοποίηση των καλύψεων του συμβολαίου μας και αυτός που τα εκταμιεύει για λογαριασμό μας είναι “Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ’’.
Επαληθεύεται, λοιπόν, για ακόμα μια φορά αυτό που λέμε εμείς οι Ασφαλιστές: “την ομπρέλα την ανοίγει κανείς στην βροχή, αφού έχει προνοήσει να την αγοράσει την κατάλληλη στιγμή, που όλα είναι ξάστερα…’’. Εφόσον είναι στο χέρι μας, ας προσπαθήσουμε… ο καθένας από την πλευρά του και την ευθύνη που του αναλογεί για την εξάλειψη της οικογενειακής ή και της επιχειρηματικής του τραγωδίας…
